ریسک بازار از عدم اطمینان در خصوص بازدهی آتی دارائی ها در بازار نشات می گیرد. امروزه معیارهای مختلفی برای بررسی انواع ریسک مرتبط با بازار، سبدهای مختلف دارائی، صنایع و ... به کار می روند. اما هر چند این معیارهای مختلف، اطلاعات ارزشمندی را برای فعالان بازار به همراه می آورند، لیکن هر یک به تنهایی نمی توانند اطلاعات جامع و کاملی را در خصوص ریسک بازار و یا سبد سهام به دست دهند. به همین منظور، «ارزش در معرض خطر» که به اختصار VaR نامیده می شود، تلاشی است برای اینکه عدد معینی در خصوص ریسک بازار و یا سبد سهام به تحلیل گران و فعالان بازار ارائه کند.در این تحقیق از کلیه مدل های مبتنی بر واریانس ناهمسانی شرطی شامل GARCH، EGARCH، CGARCH،TARCH  و GARCH-M و روش شبکه عصبی مصنوعی برای پیش بینی ارزش در معرض خطر پرتفویی متشکل از 50 شرکت با نقدشوندگی بالا استفاده شده است. سپس نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون های پوشش غیرشرطی کوپیک مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت مدل شبکه عصبی در مقایسه با سایر روش های مبتنی بر واریانس ناهمسانی شرطی، عملکرد بهتری را بر اساس آزمون کوپیک داشته است.

مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای یکی از مدل های رایجِ برآورد نرخ بازده مورد انتظار سرمایه گذاران است. از آنجا که ممکن است پسماندهای باقی مانده از رگرسیون تخمینی در این مدل دارای ناهمسانی واریانس شرطی باشند، در این پژوهش تلاش شده است که قدرت پیش بینی مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای استاندارد و مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای با در نظر گرفتن ناهمسانی واریانس شرطی متقارن و نامتقارن آزمون شود. بدین منظور بازده مورد انتظار طی دوره ی زمانی تحقیق بر اساس هر سه مدل موجود در این پژوهش برآورد شد و مقایسه ای میان نتایج آن با بازده تحقق یافته انجام گرفت و از شاخص میانگین مجذور خطا برای سنجش قدرت پیش بینی مدل های تحقیق استفاده شد. با اجرای آزمون دایبولد ماریانو روی شاخص میانگین مجذور خطا، مدل های تحقیق با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد در نظر گرفتن ناهمسانی واریانس شرطی (متقارن و نامتقارن) موجب افزایش قدرت پیش بینی بازده تحقق یافته با استفاده از مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای می شود.

همه روزه خبرهایی از روند تغییر قیمت ها در بازار طلا و نفت منتشر می شود و تحلیلگران از تاثیرپذیری اقتصاد جهانی از نوسانات این دو بازار یاد می کنند. با مشاهده انگیزه سرمایه گذاران داخلی به سرمایه گذاری مستقیم در بازار طلا و امکان سرمایه گذاری در بازار نفت، در پژوهش پیش رو نوسان آتی این دو بازار با استفاده از یکی از پرکاربردترین روش های سنجش ریسک یعنی مدل ارزش در معرض ریسک شرطی برآورد خواهد شد. در پیش بینی این ارزش از بهترین برازش سه مدل ناهمسانی واریانس شرطی متقارن و نامتقارن یعنی GARCH،EGARCH و TGARCH استفاده شده است. تمامی محاسبات با فرض دو توزیع نرمال و تی استودنت انجام شده اند.نتایج نشان می دهند که برآورد ارزش در معرض ریسک شرطی در بازار نفت نسبت به بازار طلا از اعتبار بیشتری برخوردار است. در میان سه مدل ناهمسانی واریانس، معتبرترین برآورد مربوط به ارزش برآوردی با مدل (1, 1)TGARCH در توزیع تی استودنت است.

بین متغیرهای کلان اقتصادی نرخ بهره، مهمترین متغیر بشمار می رود؛ با وجود این، تأثیر نرخ بهره بر قیمت ها و بازدهی در بورس کاملاً روشن و آشکار نیست و به به عبارت دیگر رابطه بین نرخ بهره و قیمت سهام در طول زمان ثابت و یکنواخت نیست. هدف این پژوهش بررسی رابطه میان نرخ بهره بازار بین بانکی و عملکرد بورس و همچنین تبیین ماهیت خطی یا غیرخطی اثر نرخ بهره بازار پول بر بازار سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران، بود. بدین منظور جهت تعیین اثرات خطی یا غیرخطی با مدل GARCH، ابتدا مدل مذکور برازش گردید، همچنین آزمون براک-دیکرت-شاینکمن (BDS) نیز جهت تشخیص رفتار خطی یا غیرخطی در سری صرف ریسک بازار سهام، انجام گرفت. یافته های پژوهش، غیر خطی بودن متغیر مورد بررسی را تأیید کرد. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که ﻧ ﺮ خ ﺑ ﻬ ﺮ ه بین بانکی با نسبت قیمت به درآمد بورس اوراق بهادار تهران، رابطه معنی داری وجود دارد.

خصلت چولگی، دمهای پهن و بعد فرکانس از ویژگیهای مهم سریهای زمانی مالی میباشد که در مدلهای اقتصاد سنجی کلاسیک چندان مورد توجه قرار نگرفته است. از اینرو در مطالعه حاضر از یک رویکرد ناهمسانی واریانس شرطی بیزی مبتنی بر آنالیز موجک جهت بررسی اثر سرریز تلاطم و همبستگی های پویای شرطی در سه زیر دوره میان بازده های روزانه شاخص سهام گروه های خودرو و ساخت قطعات، گروه بانکی و گروه فرآورده های نفتی طی بازه زمانی 24/9/1387 الی 31/01/1398 استفاده شده است. زیر دوره ها عبارت اند از: دوره قبل از توافق برجام، دوره پسا برجام و دوره بعد از خروج آمریکا از برجام. نتایج مدل Bayesian DCC GARCH (1, 1) ضمن رد فرضیه مدل CCC براساس توزیعهای پسین حاشیه ای در مقابل فرضیه مدل DCC در تمامی زیربخشها حاکی از یکسان نبودن شدت تاثیر شوکها بر تلاطم بازده سهام گروه های منتخب در موجکها (نوساناتی) و زیر دوره های مختلف است. همچنین تحلیل نمودارهای همبستگی شرطی پویای بیزی برای هر زیر دوره و در هر موجک سهام متفاوتی را جهت سرمایه-گذاری در راستای انتخاب یک بدل مناسب به منظور پوشش ریسک توصیه می کند. از ایده اصلی استفاده شده در این پژوهش میتوان در برآوردهای مربوط به رسیک دارایی ها و انتخاب سبد دارایی بهینه استفاده نمود.

در این مقاله با استفاده از مدل ناهمسانی واریانس راه گزینی مارکف ( MRSH) در قالب یک مدل فضا- حالت به بررسی رابطه بین تورم و نااطمینانی تورم در اقتصاد ایران در دوره 1389-1367 پرداخته ایم. واکنش متقابل بین تورم و نااطمینانی تورم بستگی به این دارد که آیا شوک های وارده دائمی می باشند یا موقت. مدل MRSH تورم را به دو جزء دائمی و موقت تقسیم بندی می کند و این کار تحلیل ارتباط بین تورم و نااطمینانی تورمی در کوتاه مدت و بلندمدت را میسر می سازد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که افزایش در نااطمینانی بلندمدت منجر به افزایش نرخ روند بلندمدت تورم می شود و افزایش در نااطمینانی کوتاه مدت منجر به کاهش نرخ تورم کوتاه مدت می شود. همچنین تاثیر هم زمان افزایش در نااطمینانی کوتاه مدت و بلندمدت منجر به افزایش قابل توجهی در روند تورم اقتصاد ایران می شود.

مدیریت فعال یکی از موضوعاتی است که باتوجه به نقض کارا بودن بازارهای مالی اهمیت بسزایی دارد. چرا که در بازار ناکارا امکان کسب بازده غیرعادی از طریق مدیریت فعال پرتفوی وجود دارد. در بسیاری از پژوهش های انجام شده در این رابطه هدف کسب بازده مازاد نسبت به پرتفویی مبنا از طریق به حداقل رساندن نوسان خطای رهگیری (TEV[i]) بوده است که در این راستا به ریسک کل پرتفوی توجه نمی شود. در این پژوهش به کمک الگوریتم تکامل تفاضلی (DE[ii]) به بهینه سازی فعال پرتفوی با هدف به حداکثر رساندن بازده مازاد پرتفوی نسبت به پرتفوی معیار با در نظر گرفتن ریسک کل پرتفوی که در محاسبه آن از معیار ارزش در معرض ریسک شرطی ([iii]CVaR) محاسبه شده بر اساس رویکرد GARCH استفاده شده است، خواهیم پرداخت. نتایج بررسی سبد سهام متشکل از 14 سهم با میانگین بازدهی مثبت از ابتدای سال 1390 تا انتهای خرداد ماه 1396 از 50 شرکت برتر بورس به صورت ماهانه نشان می دهد که در نظر گرفتن قید ریسک کل پرتفوی بر اساس ارزش در معرض ریسک شرطی موجب کارایی بهتر در بهینه سازی فعال سبد سهام بر اساس رویکرد پس آزمایی وزن دهی مجدد و محاسبه ارزش انباشت سبد سهام می گردد.